در تاریخ ۲۷ فوریه ۲۰۲۵، عبدالله اوجالان، رهبر زندانی حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک)، با انتشار بیانیه‌ای تاریخی خواستار “زمین گذاشتن سلاح‌ها” و انحلال رسمی این حزب شد. این بیانیه به‌عنوان یک تحول مهم در تاریخ کردها و جنبش‌های سیاسی منطقه تلقی می‌شود و پیامدهای عمیقی برای جمهوری اسلامی ایران و دیگر کشورها خواهد داشت.
پایان خشونت و مسئولیت تاریخی پ‌ک‌ک
در بیانیه اوجالان، او به‌صراحت اعلام کرد که «من خواهان زمین گذاشتن سلاح‌ها هستم و مسئولیت تاریخی این درخواست را بر عهده می‌گیرم». این سخن به‌ویژه در شرایطی مطرح شده که روابط بین کردها و دولت‌های منطقه‌ای در حال تغییر است. اوجالان همچنین تأکید کرد که «احترام به هویت‌ها» و “سازمان‌یابی دموکراتیک” تنها در یک فضای سیاسی دموکراتیک ممکن است و بر ضرورت انحلال “پ‌ک‌ک” به‌دلیل تغییرات تاریخی و اجتماعی تأکید کرد.
واکنش‌ها به بیانیه اوجالان
واکنش‌ها به این فراخوان در ایران متفاوت است. اسماعیل بقائی، سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی، از این فراخوان استقبال کرده و آن را گامی مهم در جهت نفی خشونت دانسته است. اما تحلیلگران نزدیک به جمهوری اسلامی نسبت به این تغییرات ابراز نگرانی کرده و آن را «جام زهر اوجالان» نامیده‌اند. قدرت احمدیان، تحلیلگر ارشد حوزه کردها، در مقاله‌ای به این نکته اشاره کرده که این درخواست اوجالان خبر خوبی برای جمهوری اسلامی نیست.
آینده کردها و چالش‌های پیش رواوجالان
در این بیانیه از اعضای «پ‌ک‌ک» خواسته تا کنگره‌ای برگزار کرده و تصمیم نهایی را در مورد انحلال این حزب بگیرند. این درخواست نشان می‌دهد که اوجالان به‌دنبال مسیری جدید برای جنبش کردها است که بر اساس دموکراسی و گفتگو بنا شده باشد. در این راستا، چالش‌های جدیدی فراروی جمهوری اسلامی و دیگر کشورها قرار می‌گیرد که باید به آن‌ها توجه کنند. با توجه به این تحولات، آینده کردی‌ها و سیاست‌های جمهوری اسلامی در مقابل آن‌ها تحت تأثیر قرار خواهد گرفت و ممکن است منجر به تغییرات جدی در این زمینه شود.
