سالگرد مرگ مهسا امینی پرسشی تکان‌دهنده را زنده می‌کند: تا کی جهان در برابر نقض سیستماتیک حقوق زنان در ایران سکوت خواهد کرد؟
مهسا امینی.. نمادی که نمی‌میرد
مرگ مهسا امینی یک حادثه فردی نبود، بلکه شوکی بود که خشم عمومی در ایران را برانگیخت و بار دیگر پرونده آزادی‌ها را به روی میز آورد. دختر کرد جوان به نمادی جهانی تبدیل شد؛ تصویری که زنان در پایتخت‌های بزرگ بالا می‌برند تا یادآوری کنند که حقوق زنان در ایران همچنان هر روز زیر پوشش قوانین سرکوبگر نقض می‌شود.
حقوق زنان در ایران میان سانسور و مقاومت
با وجود تلاش‌های نظام ایران برای پاک کردن حقیقت، داستان مهسا زنده ماند و هر سال هزاران زن و مرد را به یادبود او با شعارهای مطالبه‌گر تغییر فرا می‌خواند. آنچه بر سر مهسا آمد، بار دیگر نور را بر محدودیت‌های تحمیل‌شده بر زنان انداخت؛ از حجاب اجباری گرفته تا فشار بر آموزش و اشتغال. این سالگرد به نماد مقاومت بدل شده و ابزاری برای شکستن دیوار سکوتی است که بر پرونده حقوق زنان در ایران سایه انداخته است.
مطالعه بيشتر : آیا قمه عربی ـ اسلامی در قطر دروازه‌ای به سوی ائتلاف دفاعی مشترک می‌گشاید؟
سکوت بین‌المللی و پرسش‌های بی‌پاسخ
اینجاست که پرسش اصلی مطرح می‌شود: چرا جهان سکوت کرده است؟ گزارش‌های سازمان ملل و بیانیه‌های غربی از محکومیت فراتر نرفته‌اند، در حالی که نظام ایران بی‌هیچ بازدارنده‌ای سیاست‌های خود را ادامه می‌دهد. سازمان‌های حقوق بشری معتقدند که تداوم این سکوت، تهران را به ادامه سرکوب تشویق می‌کند. ایرانیان در تبعید می‌کوشند این رکود را با برگزاری تظاهرات در هم بشکنند و تأکید دارند که نبرد برای حقوق زنان در ایران دیگر صرفاً یک مسئله داخلی نیست، بلکه آزمونی برای ارزش‌های جهانی است که جامعه بین‌الملل مدعی آن است
