مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور روز به روز در حال افزایش است، زیرا بحران‌های اقتصادی و سیاسی، جوانان و خانواده‌ها را به دنبال زندگی امن‌تر و آبرومندانه‌تری سوق می‌دهد.
وقتی مهاجرت به تنها گزینه تبدیل می‌شود
در کافه‌ها، دانشگاه‌ها و حتی در خانه، صحبت از مهاجرت به امری عادی تبدیل شده است. بسیاری از جوانان رویای مهاجرت به کانادا، آلمان یا استرالیا را در سر می‌پرورانند، نه از روی عشق به سرزمین بیگانه، بلکه برای فرار از یک واقعیت خفه‌کننده.
سارا، ۲۷ ساله، می‌گوید: «کاش می‌توانستم آینده‌ام را از اینجا شروع کنم، اما همه چیز دشوار است. حقوق کافی نیست و رویاها بر باد می‌روند. مهاجرت به تنها راه حل تبدیل شده است.»
مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور: بین رویا و ناامیدی
مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور، از جمله پزشکان، مهندسان و دانشجویان برجسته، در حال افزایش است. این افراد که قرار بود ستون‌های آینده باشند، اکنون در حال بستن چمدان‌های خود هستند. حامد، یک پزشک جوان: «من عاشق کشورم هستم، اما وقتی همکارانت را در خارج از کشور در حال زندگی آبرومندانه‌ای می‌بینند، این سوال دردناک شروع می‌شود: چرا باید بمانم؟»
با این حال، همه کسانی که رویای رفتن را در سر می‌پرورانند، قادر به انجام این کار نیستند. هزینه‌های سفر و مشکلات ویزا، مهاجرت را برای بسیاری به رویایی دست نیافتنی تبدیل می‌کند.
در مورد کسانی که ماندن را انتخاب می‌کنند چطور؟
در میان موج مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور، کسانی هستند که اصرار دارند به سرزمین خود بچسبند. برخی مهاجرت را چیزی بیش از فرار از نبردی که باید در خانه انجام شود، نمی‌دانند. رضا، یک راننده تاکسی، گفت: «مهاجرت ممکن است مشکلات فردی را حل کند، اما یک ملت را نمی‌سازد. اگر همه ما برویم، چه کسی خواهد ماند؟»
با این حال، دیگران در مقابل می‌گویند که ماندن دیگر قهرمانانه نیست، بلکه رنج است. بسیاری محافظت از خانواده و تأمین آینده فرزندان را مهم‌تر از هر بحث سیاسی یا ملی می‌دانند.
مهاجرت ایرانیان به خارج از کشور، جنبه‌ی دردناکی از انسان را آشکار می‌کند: جوانانی که رویاهایشان را در خطر می‌بینند و والدینی که به دنبال امنیت برای فرزندانشان هستند. اینها فقط اعدادی در گزارش‌های مهاجرت نیستند؛ بلکه داستان‌های واقعی از اضطراب، امید و ترس برای آینده هستند.
مطالعه بيشتر : خطر ایران برای روزنامه‌نگاران مستقل.. گزارش‌ها چهره تاریک را فاش می‌کنند
بین ترس و امید
سوال همچنان باقی است: آیا مهاجرت تنها راه رسیدن به آینده‌ای بهتر خواهد بود؟ یا ایران روزی راهی برای بازگرداندن امید به مردم خود پیدا خواهد کرد؟
