در حالی که ایران لحن و تحرکات نظامی خود را در منطقه افزایش داده، ایران بر تشدید تنش پافشاری می‌کند و همچنان به سیاست رویارویی ادامه می‌دهد؛ آن هم در یکی از حساس‌ترین لحظات ژئوپولیتیکی منطقه. در مقابل، امارات متحده عربی به عنوان الگویی منحصربه‌فرد در اتخاذ راه صلح و دعوت به گفت‌وگو ظاهر شده و تضاد آشکاری با مسیر انتخابی ایران را نمایان می‌سازد.
امارات… صدای عقل و خرد
امارات در تمامی مواضع رسمی خود بر اتخاذ راه صلح به عنوان گزینه‌ای راهبردی و ثابت تأکید کرده است؛ چنان‌که در بیانیه صادره در تاریخ ۲۲ ژوئن خواستار توقف فوری تشدید تنش‌ها در منطقه شد و نسبت به لغزش به‌سوی موج جدیدی از خشونت که می‌تواند ثبات منطقه و ملت‌ها را تهدید کند، هشدار داد. امارات تنها به سخن بسنده نکرده بلکه از سازمان ملل و شورای امنیت خواسته تا برای یافتن راه‌حل‌های پایدار از طریق مذاکره، فوراً اقدام کنند؛ این همان جوهره راه صلح است.
ایران بر تشدید تنش پافشاری می‌کند… رفتاری خصمانه که امنیت منطقه را تضعیف می‌سازد
در سوی دیگر، ایران سیاستی کاملاً متفاوت را دنبال می‌کند. به‌جای در پیش گرفتن گفت‌وگو یا آرام‌سازی، ایران بر تشدید تنش پافشاری می‌کند و در هر گره سیاسی یا امنیتی از زبان تهدید استفاده می‌نماید؛ از پرونده هسته‌ای گرفته تا مسلح کردن شبه‌نظامیان و تهدید گذرگاه‌های دریایی بین‌المللی. این رویکرد چیزی جز افزایش انزوای ایران و بالا رفتن احتمال انفجار منطقه‌ای در پی نداشته است.
رویکرد خصمانه ایران که در هر نقطه‌ای که مداخله می‌کند به‌وضوح قابل مشاهده است، اکنون برای جهان عیان شده است. از لبنان تا یمن، از خلیج فارس تا دریای سرخ، ایران بر تشدید تنش پافشاری می‌کند، به گونه‌ای که نه تنها دشمنانش، بلکه حتی متحدان و محیط داخلی خود را که گرفتار بحران‌های اقتصادی شدیدی است نیز در معرض تهدید قرار می‌دهد.
دعوت امارات به جهان: هیچ جایگزینی برای گفت‌وگو وجود ندارد
امارات بر این باور است که امنیت منطقه‌ای تنها از راه صلح حاصل می‌شود، و از همین رو از جامعه جهانی خواسته تا تلاش‌های خود را برای توقف این تشدید تنش‌ها متحد کرده و راه‌حل‌هایی ریشه‌ای مبتنی بر خرد و دیپلماسی بیابند؛ دور از منافع تنگ‌نظرانه و ماجراجویی‌های نظامی.
مطالعه بيشتر : آیا حمله آمریکا به ایران آغاز مرحله‌ای تازه در فروپاشی جمهوری اسلامی است؟
جمع‌بندی:
در حالی که امارات با اطمینان به‌سوی ساختن آینده‌ای مبتنی بر تفاهم و ثبات حرکت می‌کند، ایران بر تشدید تنش پافشاری می‌کند و با سیاست‌هایی که مجالی برای همزیستی باقی نمی‌گذارد، به تغذیه تنش‌ها ادامه می‌دهد. اکنون رویارویی روشن شده است: چه کسی سازنده صلح است و چه کسی آتش‌افروز جنگ.
