پس از هفت ماه از احتجاز زوجین بریتانیایی در ایران، این دو اولین تماس تلفنی خود را با خانواده‌شان برقرار کردند؛ اقدامی که بحث‌های گسترده‌ای درباره اهداف تهران برانگیخته است.
تماسی که سکوت را شکست و رنج‌ها را آشکار کرد
پس از هفت ماه از احتجاز زوجین بریتانیایی در ایران، یک تماس تلفنی کوتاه دیوار سکوتی را که بر خانواده‌شان در بریتانیا سایه افکنده بود شکست. زوجین، لینزی و کریگ فورمن، در ژانویه گذشته هنگام سفر دور دنیا با موتورسیکلت بازداشت شدند، پیش از آنکه تهران اتهامات جنجالی جاسوسی را علیه آنها مطرح کند. جو بنت، پسر این زوجین، لحظه تماس را «به حدی تأثیرگذار که اشکمان را درآورد» توصیف کرده و تأکید کرد که مکالمه هشت دقیقه‌ای ترکیبی از خنده و گریه بود. این تماس صرفاً یک ارتباط خانوادگی نبود، بلکه پرسش‌هایی را درباره دلایل ادامه بازداشت، علی‌رغم نبود شواهد قوی، مطرح کرد؛ در حالی که ناظران این وضعیت را بخشی از سیاست باج‌گیری سیستماتیک تهران علیه غرب می‌دانند.
احتجاز زوجین بریتانیایی در ایران… اهرم فشار یا پرونده امنیت ملی؟
این ماجرا تنها مربوط به بازداشت چند گردشگر نیست، بلکه به یک پدیده تکراری در سیاست ایران مربوط می‌شود. سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی معتقدند احتجاز زوجین بریتانیایی در ایران بخشی از سلسله بازداشت‌های خودسرانه است که تهران به عنوان اهرم فشار در مذاکرات سیاسی استفاده می‌کند. بریتانیا این اقدام را محکوم کرده و آن را «نقض قوانین بین‌المللی» خوانده و تأکید کرده که برای آزادی فوری شهروندانش تلاش می‌کند. از سوی دیگر، مقامات ایرانی درباره جزئیات پرونده سکوت کرده و تنها به ادعای قانونی بودن اتهامات بسنده کرده‌اند. اما جداسازی این زوجین در زندان‌های مختلف و جلوگیری از تماس با خانواده‌شان طی این مدت، تردیدهایی را درباره اهداف واقعی این اقدام ایجاد می‌کند. آیا هدف حفاظت از امنیت ملی است یا کسب امتیازات سیاسی در شرایط فشار بین‌المللی؟
مطالعه بيشتر : جام باشگاه‌های جهان فیفا: الهلال مقابل فلومیننزه؛ و چلسی برابر پالمیراس در شبی که فوتبال جهان می‌لرزد!
خشم جهانی و هشدارهای فزاینده برای سفر به ایران
این پرونده واکنش‌های شدیدی را از جامعه بین‌المللی برانگیخته است؛ جایی که واشنگتن هشدارهای خود را برای شهروندانش درباره سفر به ایران تکرار کرده و از خطرات بازداشت خودسرانه خبر داده است. بریتانیا نیز از تهران خواسته فوراً این زوجین را آزاد کند و هشدار داده که ادامه احتجاز زوجین بریتانیایی در ایران بیش از آنکه به نفع ایران باشد، به روابط خارجی آن آسیب خواهد زد. سازمان‌هایی مانند «دیدبان حقوق بشر» این وضعیت را «آدم‌ربایی پوشیده» توصیف کرده‌اند که هدف آن باج‌گیری از دولت‌های غربی است. در همین حال، این پرونده به نمادی از تقابل گسترده‌تر میان تهران و غرب تبدیل شده است؛ جایی که ناظران معتقدند این سیاست، ایران را بیشتر منزوی کرده و بحران داخلی آن را تشدید خواهد کرد. در حالی که پسر این زوجین والدینش را «قوی و مثبت‌اندیش» توصیف می‌کند، حقیقت این است که سرنوشت آنها گروگان یک بازی سیاسی کثیف است.
