در ایران، بحران معیشتی و لزوم افزایش دستمزدها به یکی از موضوعات داغ روز تبدیل شده است. حسین عبده تبریزی، اقتصاددان و کارشناس بازار سرمایه، در گفتگوهای اخیر خود به کاهش شدید تاب‌آوری مردم و نیاز به اصلاح دستمزدها اشاره کرده است. او تأکید کرده که اگر شرایط به همین منوال ادامه یابد، جامعه با مشکلات اجتماعی جدی مواجه خواهد شد.
شرایط بحران معیشتی و رقم سبد معیشت
برآورد کارشناسان نشان می‌دهد که رقم سبد معیشت برای یک خانواده سه تا چهار نفره در نیمه زمستان امسال به ۴۲ میلیون تومان رسیده است، در حالی که کمیته دستمزد تنها ۲۳ میلیون و ۴۴۰ هزار تومان را برای سبد معیشت در نظر گرفته است. این اختلاف فاحش نشان‌دهنده ناتوانی دولت در تأمین نیازهای اساسی مردم است. فعالان کارگری مانند علیرضا خرمی و حسین حبیبی نیز بر این باورند که حداقل دستمزدها باید به‌طور قابل توجهی افزایش یابد تا بتوانند حداقل نیازهای معیشتی را تأمین کنند.
اعتراضات کارگری و بازنشستگان
با توجه به شرایط بحران معیشتی، اعتراضات کارگری و بازنشستگان به شدت افزایش یافته است. روز دوشنبه ۱۳ اسفندماه، بازنشستگان شرکت مخابرات در چندین شهر تجمعاتی برگزار کردند و خواستار رسیدگی به حقوق خود شدند. شعارهایی نظیر «فریاد فریاد از اینهمه بیداد» نشان‌دهنده عمق نارضایتی آنهاست. همچنین کارگران پالایشگاه‌ها و سایر صنایع نیز به دلیل معوقات مزدی و شرایط سخت زندگی دست به اعتصاب و تجمع زده‌اند.
افزایش نارضایتی اجتماعی
در شرایط کنونی، افزایش نارضایتی اجتماعی به وضوح قابل مشاهده است. کارگران و بازنشستگان، که در سال‌های اخیر تحت فشار اقتصادی شدید قرار گرفته‌اند، به تدریج به اعتراضات گسترده‌تری روی آورده‌اند. این اعتراضات نه تنها به دلیل مشکلات مالی و معیشتی است، بلکه نشان‌دهنده بی‌اعتمادی به متولیان امور و احساس ناتوانی در تغییر شرایط نیز می‌باشد. شعارهایی که در تجمعات شنیده می‌شود، گویای خواسته‌های عمیق و ریشه‌دار مردم است که به دنبال رسیدن به یک زندگی آبرومندانه و شرافتمندانه هستند. در این میان، دولت باید به صدای مردم گوش دهد و اقداماتی جدی در راستای بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی انجام دهد، وگرنه بحران‌های بیشتری در انتظار خواهد بود. تنها با برقراری یک دیالوگ سازنده و واقعی بین کارگران و دولت می‌توان به راه‌حل‌های پایدار و موثر دست یافت. بحران معیشتی و لزوم افزایش دستمزدها در ایران به یک موضوع جدی و بحرانی تبدیل شده است که نیاز به توجه فوری دارد. تحلیلگران و فعالان کارگری بر این باورند که اگر دولت به خواسته‌ها و نیازهای واقعی مردم توجه نکند، تبعات اجتماعی و اقتصادی جدی‌ای در انتظار خواهد بود.
