در زمان تشدید فشار بر تهران بر سر برنامه هسته‌ای‌اش، عباس عراقچی به مجموعه‌ای از تماس‌ها با وزرای امور خارجه یونان، اسلوونی و سیرالئون متوسل شد. این تماس‌های دیپلماتیک عراقچی فقط حرف‌های بیهوده نبودند؛ بلکه تلاشی آشکار از سوی ایران برای نشان دادن این بود که علیرغم انزوایی که با آن مواجه است، هنوز قادر به برقراری ارتباط با اعضای شورای امنیت است.
انتقاد علیه اروپا
در طول این تماس‌ها، عراقچی به بریتانیا، فرانسه و آلمان به دلیل اقدامشان برای بازگرداندن قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت حمله کرد و اقدامات آنها را “غیرقانونی” توصیف کرد. با این حال، ناظران معتقدند که این لفاظی‌ها بیشتر نشان دهنده ضعف موضع ایران است تا قدرت آن. سه کشور اروپایی در خلاء عمل نمی‌کنند، بلکه بر اساس نگرانی فزاینده در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ایران عمل می‌کنند.
تماس‌های دیپلماتیک عراقچی: بین لفاظی و واقعیت
با وجود صحبت‌های مکرر او در مورد “دیپلماسی” و “راه حل‌های مسالمت‌آمیز”، واقعیت در عمل متفاوت است. بسیاری از ناظران معتقدند که تماس‌های دیپلماتیک عراقچی صرفاً تلاشی برای خرید زمان است، در حالی که تهران همچنان سیاست‌هایی را دنبال می‌کند که نگرانی‌ها را افزایش داده و تنش‌ها را با جامعه بین‌المللی افزایش می‌دهد. ایران می‌گوید که به توافقات متعهد است، اما در عین حال، هیچ گام عملی برای اثبات این موضوع ارائه نکرده است.
مطالعه بيشتر : پوتین با پزشکیان، اردوغان و مودی؛ ائتلاف تازه یا رویارویی آشکار با غرب؟
موضع سه وزیر
وزرای امور خارجه یونان، اسلوونی و سیرالئون از اصل گفتگو حمایت کردند، اما این موضع کلی است و به معنای پذیرش دیدگاه ایران نیست. آنها صرفاً راه‌حل‌های مسالمت‌آمیز را بر تشدید تنش ترجیح می‌دهند، که برای هر کشور مسئولی طبیعی است. در همین حال، ایران سعی کرده است این مواضع را به عنوان “حمایت سیاسی” جلوه دهد، در حالی که واقعیت کاملاً متفاوت است.
