حزب‌الله پس از حملات اخیر نظامی اسرائیل شکست‌های سنگینی را متحمل شد و به همین دلیل جنگ خود را به فضای مجازی منتقل کرده است. این گروه با راه‌اندازی ارتش سایبری خود به نام “چدار” و با حمایت مالی و فنی جمهوری اسلامی ایران به فعالیت‌های سایبری خود ادامه می‌دهد. «چدار» به عنوان یکی از تهدیدات عمده در فضای سایبری منطقه شناخته می‌شود و این تهدیدات می‌توانند به امنیت ملی کشورهای دیگر نیز آسیب برسانند.
فعالیت‌های سایبری حزب‌الله و تهدیدات آن
ارتش سایبری حزب‌الله، که در حومه جنوبی بیروت مستقر است، از سال ۲۰۱۲ راه‌اندازی شده و به سرعت گسترش یافته است. به گفته کارشناسان، این ارتش از زمانی که گروه‌های نظامی‌اش آسیب‌هایی را در برابر اسرائیل متحمل شدند، فعالیت‌های خود را به شدت افزایش داده است. این گروه تنها به اسرائیل محدود نمی‌شود بلکه به زیرساخت‌های سایبری کشورهای دیگری مانند ایالات متحده، بریتانیا و عربستان سعودی نیز حمله کرده است.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که حزب‌الله پس از کشته شدن بسیاری از فرماندهان خود، با افزایش ۶۰۰ درصدی بودجه و به کارگیری بیش از ۳۰۰ هکر، توانسته تهدیدات جدیدی را در فضای سایبری ایجاد کند. این تحول به وضوح نشان‌دهنده تأثیرگذاری جمهوری اسلامی ایران در تقویت فعالیت‌های سایبری حزب‌الله است.
افزایش حملات سایبری و تأثیرات آن
یکی از جالب‌ترین ابعاد فعالیت‌های سایبری حزب‌الله، حملات فیشینگ به مقامات اسرائیلی است. این گروه از روش‌های پیچیده‌ای برای نفوذ به سیستم‌های اطلاعاتی استفاده کرده و حتی موفق به هک وزارت امنیت داخلی اسرائیل شده‌است. این حملات می‌توانند تهدید بسیار جدی برای زیرساخت‌های سایبری کشورهای دیگر باشند و به طور خاص امنیت ملی اسرائیل را به چالش بکشند.
نقش جمهوری اسلامی ایران در پشتیبانی از حزب‌الله
جمهوری اسلامی ایران به عنوان حامی اصلی حزب‌الله، نقش بسزایی در تأمین مالی و فنی این گروه ایفا می‌کند. تأمین مالی و فناوری ایران به حزب‌الله امکان می‌دهد که به یکی از پیچیده‌ترین و تأثیرگذارترین سازمان‌های تروریستی در فضای مجازی تبدیل شود. با دستیابی به شبکه‌های پیشرفته و با کمک کارشناسان ایرانی، حزب‌الله به تهدیدهای خود در فضای مجازی ادامه می‌دهد.
با توجه به فعالیت‌های سایبری حزب‌الله و حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران، می‌توان به وضوح مشاهده کرد که این تهدیدات نه تنها امنیت ملی اسرائیل بلکه امنیت کل منطقه را به خطر می‌اندازند. ضرورت مقابله با این خطرات و تقویت امنیت سایبری کشورهای هدف از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
