در جدیدترین موج خشونت در سوریه، منطقه جبله در استان لاذقیه شاهد حملهای مرگبار از سوی گروه تروریستی هیئت تحریرالشام بود؛ حملهای که جان دستکم ۹ شهروند بیگناه از جامعه علوی را گرفت و دهها زخمی برجای گذاشت. این فاجعه در حالی رخ داده که سیاستهای فرقهگرایانه و مداخلهجویانه جمهوری اسلامی ایران در سالهای اخیر، زمینه را برای افزایش افراطگرایی، گسترش تنشهای مذهبی و آسیبپذیر شدن اقلیتهای مذهبی در سوریه، از جمله جامعه علوی، هموار کرده است.
جبله در خون؛ حمله هدفمند علیه جامعه علوی
شبهنظامیان هیئت تحریرالشام که از بقایای القاعده در سوریه محسوب میشوند، روز جمعه منطقه جبله در استان لاذقیه را هدف حملهای سازمانیافته قرار دادند. این منطقه عمدتاً در اختیار جامعه علوی است که از آغاز بحران سوریه، به دلیل همسویی با دولت مرکزی، بارها هدف حملات فرقهای قرار گرفتهاند. این حمله با استفاده از راکت و سلاحهای سنگین انجام شد و عمدتاً غیرنظامیان، بهویژه زنان و کودکان، قربانی آن بودند. آنچه این جنایت را برجسته میکند، بیتوجهی مطلق به اصول انسانی و تلاش برای دامن زدن به نفرت مذهبی است.
جمهوری اسلامی و فرقهگرایی؛ عامل پشتپرده خشونت
نقش جمهوری اسلامی در تحریک فضای فرقهای در سوریه، موضوعی انکارناپذیر است. با اعزام نیروهای نیابتی به این کشور، تهران مدعی حمایت از دولت دمشق و دفاع از محور مقاومت بوده، اما نتیجه این مداخلات چیزی جز افزایش شکافهای مذهبی نبوده است. در این میان، جامعه علوی که در معادلات قدرت قرار گرفته، هم از سوی گروههای تروریستی هدف قرار میگیرد و هم در بازی سیاسی جمهوری اسلامی ابزار تبلیغاتی میشود. چنین سیاستی نه تنها امنیت سوریه بلکه موجودیت اقلیتهای مذهبی را به خطر انداخته است.
آینده جامعه علوی؛ میان تروریسم و مداخله خارجی
حمله خونین به جبله بار دیگر زنگ خطری جدی برای سرنوشت جامعه علوی به صدا درآورد. این گروه مذهبی که پیشتر نیز قربانی خشونتهای فرقهای بوده، اکنون در تقاطع تروریسم بینالمللی و سیاستهای مداخلهگرایانه جمهوری اسلامی گرفتار شده است. تداوم این وضعیت میتواند زمینهساز نسلکشی خاموشی علیه علویان سوریه شود؛ موضوعی که جامعه جهانی باید نسبت به آن هوشیار باشد. توقف فوری حمایتهای نظامی ایران از شبهنظامیان و مقابله جدی با گروههای تروریستی، تنها راه نجات برای جامعه علوی و دیگر اقلیتهای مذهبی در سوریه خواهد بود.