درگذشت ژاکلین ویگن، ترانه‌سرا و آهنگساز ایرانی، موجی از اندوه در میان دوستداران موسیقی برانگیخت؛ او یادگار روزهای طلایی عصر شاه بود.
ژاکلین ویگن و میراث پدر در عصر شاه
ژاکلین ویگن در سایه نام بزرگ پدرش، ویگن، رشد کرد؛ مردی که در دوران شاه به عنوان «سلطان جاز ایران» شناخته می‌شد. درگذشت ژاکلین ویگن بار دیگر خاطره آن دوران را زنده کرد؛ زمانی که موسیقی ایران با آزادی، تنوع و شکوفایی همراه بود. او با ترانه‌های عاشقانه و نگاه انسانی‌اش توانست پلی میان خاطرات طلایی گذشته و امیدهای آینده بسازد. بسیاری از ایرانیان هنوز روزهایی را به یاد دارند که صدای ویگن و سپس آثار ژاکلین، نمادی از مدرنیته و عشق به زندگی بود.
درگذشت ژاکلین ویگن؛ فقدانی برای هنر تبعیدی ایران
با درگذشت ژاکلین ویگن، هنر ایرانی در تبعید یکی از چهره‌های تأثیرگذارش را از دست داد. او سال‌ها دور از وطن زیست، اما عشق به ایران و مردمش در همه آثارش نمایان بود. درگذشت ژاکلین ویگن نه تنها یک ضایعه شخصی برای خانواده و دوستداران اوست، بلکه شکافی در حافظه جمعی ایرانیان ایجاد کرد. او بارها گفته بود که رؤیای بازگشت به وطن را دارد؛ رؤیایی که هرگز محقق نشد، اما نام او در کنار دیگر هنرمندان تبعیدی جاودانه باقی خواهد ماند.
از خاطرات خانوادگی تا یادگارهای موسیقایی
ژاکلین ویگن با ترانه‌های خود توانست هویتی مستقل از نام پدرش بسازد. او در برنامه‌های مختلف، از جمله مستند Greatest Hits در سال ۲۰۱۳، نشان داد که چگونه موسیقی برای او نه تنها یک حرفه بلکه راهی برای حفظ ارتباط با ریشه‌ها و فرهنگ ایرانی بوده است. درگذشت ژاکلین ویگن بار دیگر نگاه‌ها را به سمت جایگاه زنان هنرمند ایرانی معطوف کرد؛ زنانی که در هر شرایطی تلاش کردند صدای خود را به گوش جهان برسانند.
مطالعه بيشتر : فوری | روسیه از نخستین واکسن علیه سرطان روده بزرگ رونمایی کرد
پایان یک فصل، آغاز ماندگاری
درگذشت ژاکلین ویگن تنها پایان زندگی یک هنرمند نیست، بلکه یادآور این حقیقت است که موسیقی و هنر مرز نمی‌شناسند. او صدایی بود که در دوران شاه شکوفا شد، در تبعید ادامه یافت، و امروز با خاموشی‌اش تاریخ هنر ایران غمگین‌تر شد. با این حال، یاد او در میان ایرانیان باقی خواهد ماند؛ چرا که هر بار ترانه‌ای عاشقانه شنیده شود، پژواک نام ژاکلین نیز شنیده می‌شود
