در حالی که جمهوری اسلامی از مرحله سوم کالابرگ الکترونیکی به عنوان گامی حمایتی یاد می‌کند، واقعیت این است که این طرح‌ها تنها مُسکن‌های موقت برای پنهان‌سازی بحران اقتصادی هستند. مردم از وعده‌های تکراری خسته‌اند و این اقدامات نه قدرت خرید را افزایش می‌دهند و نه زندگی را بهبود می‌بخشند.
چند روز پیش منابع رسمی از شارژ اعتبار مرحله سوم کالابرگ خبر دادند، اما سخنگوی طرح امروز اعلام کرد که اجرای آن هنوز آغاز نشده است و پس از تصمیم‌گیری هیات دولت اطلاع‌رسانی خواهد شد.
جزئیات مرحله سوم کالابرگ الکترونیکی
در مرحله سوم کالابرگ الکترونیکی، خانوارهای مشمول می‌توانند با مراجعه به فروشگاه‌های مجاز و ارائه کارت بانکی و کد ملی، کالاهای اساسی مورد نیاز خود را خریداری کنند. این اعتبار برای خرید اقلامی از جمله لبنیات، پروتئین و خواربار اختصاص یافته است. در صورتی که هزینه خرید از سقف اعتبار تخصیص‌یافته بیشتر باشد، مابه‌التفاوت باید توسط خریدار پرداخت شود. همچنین، اگر مشمولان از کل اعتبار خود استفاده نکنند، مانده آن به مرحله بعد منتقل خواهد شد.
دسترسی به فروشگاه‌ها و نحوه استفاده
طرح کالابرگ الکترونیکی در بیش از ۲۳۰ هزار فروشگاه عمده و خرد، از جمله فروشگاه‌های زنجیره‌ای معروف همچون افق کوروش، اتکا، رفاه و دیجی‌کالا قابل استفاده است. علاوه بر این، خرید اینترنتی از طریق «اسنپ‌مارکت» نیز امکان‌پذیر است. برای مشاهده مانده اعتبار، مشمولان می‌توانند از اپلیکیشن «شما» استفاده کنند یا از طریق کد دستوری #۱۴۶۳۵۰۰ مانده اعتبار خود را استعلام کنند.
شکاف میان تبلیغ و واقعیت
در تبلیغات حکومتی، مرحله سوم کالابرگ الکترونیکی به عنوان یک ابزار رفاهی معرفی می‌شود، اما واقعیت میدانی چیز دیگری‌ست. قیمت کالاها در فروشگاه‌ها متفاوت است، نظارت شفافی وجود ندارد، و بخش بزرگی از جامعه حتی نمی‌دانند چطور از این اعتبار استفاده کنند. این شکاف عمیق میان آنچه حکومت می‌گوید و آنچه مردم تجربه می‌کنند، روز به روز بی‌اعتمادی عمومی را عمیق‌تر می‌کند.
مطالعه بيشتر :از فساد تا بی‌تدبیری؛ کمبود انرژی ۱۴۰۴ چگونه پیش از گرما مردم را در تاریکی فرو برد؟
حکومتی که از ریشه‌ها فرار می‌کند
مشکلات اقتصادی ایران، ساختاری و عمیق‌اند. اما به جای اصلاحات اساسی، حکومت با طرح‌هایی مانند مرحله سوم کالابرگ الکترونیکی تلاش می‌کند بحران را با وعده‌های کوتاه‌مدت پنهان کند. این سیاست‌ها نه‌تنها مؤثر نیستند، بلکه نشانه‌ای از بی‌توجهی نظام به ریشه‌های فقر، فساد، و ناکارآمدی اقتصادی‌اند. مردم نیاز به عدالت، شفافیت، و برنامه‌ریزی واقعی دارند، نه کوپن‌های دیجیتالی پر از محدودیت.