معدن طلا “مزرعه شادی” در آذربایجان شرقی به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین معادن طلای کشور شناخته می‌شود، اما کارگران ایرانی این معدن از ابتدای هفته با ممانعت کارفرمای چینی برای ورود به معدن روبرو شده‌اند. این اقدام نه‌تنها به آینده شغلی کارگران آسیب می‌زند، بلکه نگرانی‌های جدی در مورد شفافیت و کارایی قراردادهای میان ایران و چین را به‌وجود آورده است
سرمایه‌گذاری چین و عدم شفافیت قراردادها
چین سال‌هاست که در معادن ایران به‌ویژه معادن طلا سرمایه‌گذاری کرده، اما نوع قراردادها و میزان اختیارات این کشور در معادن همچنان مبهم است. بر اساس گزارش‌ها، از زمان آغاز مذاکرات در سال ۱۳۹۳ برای امضای توافق ۲۵ ساله، زمینه فعالیت چینی‌ها در معادن ایران فراهم شده است. اما اکنون کارگران ایرانی مدعی هستند که این اقدام کارفرمای چینی به دلیل پیگیری مطالبات آن‌ها صورت گرفته است.
مشکلات اقتصادی و اجتماعی کارگران
علی‌رغم وعده‌های ایجاد اشتغال و رونق اقتصادی، به‌نظر می‌رسد که کارگران ایرانی در معدن «مزرعه شادی» با مشکلات جدی مواجه هستند. کارشناس معدن، شهرام شریعتی، تأکید کرده که جلوگیری از ورود کارگران ایرانی به معدن نشان‌دهنده عدم رعایت قوانین کار و بیمه است. این موضوع نه‌تنها حق کارگران را زیر سؤال می‌برد، بلکه شفافیت در زمینه استخراج و ارزش‌گذاری منابع معدنی را نیز زیر سؤال می‌برد.
نیاز به نظارت و شفافیت بیشتر
با توجه به وضعیت کنونی معدن «مزرعه شادی»، ضرورت نظارت و شفافیت بیشتری در قراردادهای معدنی احساس می‌شود. این مسئله نه‌تنها برای حفظ حقوق کارگران، بلکه برای اطمینان از بهره‌برداری پایدار و کارآمد از منابع معدنی کشور نیز حیاتی است. فعالان اقتصادی و کارشناسان معتقدند که دولت باید به‌طور جدی به بررسی و ارزیابی قراردادها بپردازد و از پیشرفت‌های غیرقانونی یا غیرشفاف در این حوزه جلوگیری کند. شفاف‌سازی در قراردادها و همکاری نزدیک با کارگران می‌تواند به بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی در معادن کشور کمک کند و اعتماد عمومی را نسبت به سرمایه‌گذاری‌های خارجی افزایش دهد.
عدم شفافیت در قراردادها و مشکلات اقتصادی موجود در معدن «مزرعه شادی» به‌وضوح نشان می‌دهد که چگونه سرمایه‌گذاری‌های خارجی می‌توانند به حقوق کارگران آسیب بزنند. در شرایطی که ایران با ظرفیت‌های زیاد معدنی خود می‌تواند به‌طور مستقل عمل کند، حضور چینی‌ها و ممانعت از ورود کارگران ایرانی به‌عنوان یک زنگ خطر جدی تلقی می‌شود.
