در ایران، هوش مصنوعی و سانسور به ابزاری واحد تبدیل شده‌اند؛ ابزاری که حکومت با آن معترضان را شناسایی و جامعه را زیر کنترل کامل می‌گیرد.
هوش مصنوعی و سانسور در خدمت حکومت
در حالی‌که بسیاری کشورها از هوش مصنوعی برای توسعه علمی و اقتصادی استفاده می‌کنند، در ایران هوش مصنوعی و سانسور در کنار هم به ابزاری امنیتی تبدیل شده‌اند. گزارش‌های داخلی نشان می‌دهد حکومت از الگوریتم‌های تحلیل داده برای رصد پست‌های کاربران، نرم‌افزارهای تشخیص چهره در اعتراضات، و حتی رهگیری مکالمات خصوصی در پیام‌رسان‌ها بهره می‌گیرد. هدف روشن است: خاموش کردن هر صدای مخالف.
از خیابان تا اینترنت: چشمی که همیشه بیدار است
دوربین‌های نصب‌شده در خیابان‌ها به سیستم‌های هوش مصنوعی و سانسور متصل‌اند و معترضان را شناسایی می‌کنند. در جریان اعتراضات ۲۰۲۲، سازمان‌های حقوق بشری مواردی از بازداشت جوانانی را ثبت کردند که تنها به خاطر دیده‌شدن در یک تصویر خیابانی شناسایی شدند.
یک فعال از مشهد می‌گوید: «امروز دیگر فقط از نیروهای امنیتی نمی‌ترسیم؛ یک دوربین کوچک می‌تواند ما را به زندان بفرستد.»
در فضای مجازی هم شرایط مشابه است. داده‌های عظیمی درباره فعالیت کاربران جمع‌آوری می‌شود. حتی استفاده از کلماتی مانند «اعتصاب» یا «آزادی» می‌تواند زنگ خطر سیستم‌های نظارتی را به صدا درآورد.
مطالعه بيشتر : پخش زنده پرتغال و ارمنستان از تلویزیون و آپارات اسپرت
فناوری با چهره‌ای دوگانه
هوش مصنوعی و سانسور در ایران به شکلی متناقض به کار گرفته می‌شوند. در حالی‌که این فناوری می‌تواند برای بهبود آموزش، بهداشت یا حل بحران‌های زیست‌محیطی استفاده شود، حکومت آن را به سلاحی برای کنترل جامعه تبدیل کرده است.
یکی از دانشجویان در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «به جای اینکه هوش مصنوعی مشکل آلودگی یا اقتصاد را حل کند، از آن استفاده می‌کنند تا بفهمند چه کسی علیه حکومت توییت کرده است.» این جمله به خوبی نشان می‌دهد که چگونه هوش مصنوعی و سانسور به کابوس روزمره مردم بدل شده‌اند، نه پنجره‌ای به سوی آینده
