ایران صبح امروز جمعه، ماهواره «ناهید ۲» را با استفاده از موشک روسی سایوز به فضا پرتاب کرد؛ اقدامی که در چارچوب یک مأموریت چندملیتی انجام شد و نمادی دیگر از تعمیق همکاری‌های فضایی میان تهران و مسکو به شمار می‌رود.
بر اساس گزارش خبرگزاری مهر، این پرتاب ماهواره ایران با استفاده از موشک روسی با هماهنگی سازمان فضایی ایران و همکاری مؤسسه تحقیقات فضایی کشور صورت گرفت. این ماهواره با هدف توسعه فناوری‌های ارتباطی و انجام پژوهش‌های مداری طراحی و ساخته شده است.
این عملیات فضایی در قالب پروژه‌ای بین‌المللی انجام شد که شامل پرتاب دو ماهواره روسی با نام‌های «یونوسفیر M-3» و «M-4» و ۱۸ ماهواره دیگر از کشورهای مختلف بود.
پرتاب ماهواره ایران با استفاده از موشک روسی؛ همکاری علمی یا پیام ژئوپلیتیکی؟
ماهواره «ناهید ۲» توسط محققان ایرانی ساخته شده و تمرکز اصلی آن بر ارتباطات و بررسی شرایط مداری زمین است. پرتاب آن پس از چندین تأخیر فنی، سرانجام با موفقیت توسط موشک سایوز انجام شد.
نکته قابل‌توجه، نصب لوگوی سازمان فضایی ایران روی بدنه موشک روسی بود که به‌گفته رسانه‌های داخلی، نشانه‌ای از حضور رسمی ایران در یک پروژه فضایی بین‌المللی است.
لازم به یادآوری است که پیش از این، موشک سایوز ماهواره‌هایی همچون «خیام»، «پار‌س۱»، «کوثر» و «هدهد» را نیز برای ایران به مدار فرستاده بود.
آیا ایران به‌دنبال اهداف نظامی در فضاست؟
اگرچه مقامات ایرانی هدف از این پرتاب را علمی و تحقیقاتی عنوان کرده‌اند، اما کشورهای غربی همچنان نسبت به ماهیت دوگانه این فناوری‌ها ابراز نگرانی کرده‌اند.
توانایی‌های مخابراتی و قابلیت پایش زمین که توسط این ماهواره‌ها ارائه می‌شود، می‌توانند در مقاصد نظامی نیز به‌کار گرفته شوند، به‌ویژه در هماهنگی با نیروهای هم‌پیمان ایران در منطقه.
وزارت خارجه آمریکا این اقدام را «تحریک‌آمیز» توصیف کرده و اتحادیه اروپا نیز هشدار داده است که تهران باید به تعهدات بین‌المللی خود در زمینه استفاده صلح‌آمیز از فضا پایبند باشد.
مطالعه بيشتر : چرا امارات از فهرست خاکستری خارج شد؟
ایران و روسیه؛ از همکاری زمینی تا تسخیر فضا
بدون تردید، پرتاب ماهواره ایران با استفاده از موشک روسی تنها یک رویداد علمی نیست، بلکه نشان‌دهنده تعمیق اتحاد راهبردی میان تهران و مسکو است؛ اتحادی که پس از آغاز جنگ در اوکراین، شتاب بیشتری گرفته است.
ایران با تأمین پهپاد برای ارتش روسیه و در مقابل، دریافت تکنولوژی‌های فضایی، به‌دنبال تقویت جایگاه خود در عرصه ژئوپلیتیک جهانی است. این همکاری فضایی، پاسخی روشن به تحریم‌ها و انزوای بین‌المللی هر دو کشور است.
در جهانی که محورهای قدرت در حال تغییر است، شاید فضا به‌زودی به میدان رقابت آشکار میان شرق و غرب تبدیل شود… و ایران دیگر تماشاچی نخواهد بود.
