اعلام دیدارهای دوجانبه میان پوتین با پزشکیان، اردوغان و مودی در حاشیه اجلاس سازمان همکاری شانگهای در چین موجی از بحث و جدل را در محافل سیاسی برانگیخته است. اهمیت این نشست‌ها تنها در سطح دیپلماتیک خلاصه نمی‌شود، بلکه بسیاری آن را پیام مستقیم مسکو به غرب در شرایط پرتنش کنونی می‌دانند.
هم‌زمان با افزایش فشارهای اروپا و آمریکا بر کرملین به دلیل جنگ اوکراین، ملاقات پوتین با پزشکیان، اردوغان و مودی پرسش‌های جدی ایجاد کرده است: آیا روسیه در حال طراحی یک محور جدید علیه غرب است یا این دیدارها صرفاً تلاشی برای نمایش عدم انزوای مسکو در صحنه بین‌المللی است؟
ایران، ترکیه و هند هر سه بازیگرانی کلیدی در عرصه منطقه‌ای و جهانی هستند. دیدار پوتین با مسعود پزشکیان می‌تواند نشانه‌ای از حمایت کرملین از تهران در برابر تحریم‌های غرب باشد. مذاکره با اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه، نیز با توجه به روابط پیچیده مسکو و آنکارا – از همکاری‌های انرژی تا اختلافات در سوریه و ناتو – اهمیت ویژه‌ای دارد. در سوی دیگر، گفت‌وگو با نارندرا مودی بعد تازه‌ای به معادله می‌دهد، چرا که هند در تلاش است میان نزدیکی به غرب و حفظ روابط سنتی با روسیه توازن برقرار کند.
حامیان این نشست‌ها باور دارند که پوتین با پزشکیان، اردوغان و مودی نشان می‌دهد روسیه هنوز وزنه‌ای تعیین‌کننده در نظم جهانی است و سازمان شانگهای به‌نوعی به جایگزینی برای گروه هفت تبدیل شده است. اما مخالفان می‌گویند این دیدارها بیش از آنکه به معنای ائتلاف واقعی باشد، جنبه تبلیغاتی دارد؛ زیرا منافع این کشورها همیشه همسو نیست و همکاری عمیق میان آن‌ها با چالش‌های جدی روبه‌رو خواهد بود.
مطالعه بيشتر : اظهارات وزیر خارجه بریتانیا علیه ایران؛ جدل تازه درباره تعهدات هسته‌ای
در نهایت پرسش اصلی این است: آیا خروجی دیدار پوتین با پزشکیان، اردوغان و مودی به شکل‌گیری ائتلافی استراتژیک و تغییر معادلات قدرت منجر خواهد شد، یا اینکه همه‌چیز در حد عکس یادگاری و بیانیه‌های رسمی باقی خواهد ماند؟
