در پنجاهمین سالگرد کاباره تهران، صحنه‌ای پرخاطره بار دیگر زنده شد؛ جایی که صدای بانو حمیرا با اشک و امید از آرزوی بازگشت به وطن گفت.
کاباره تهران؛ یادگاری از عصر طلایی موسیقی ایران
در دهه پنجاه، کاباره تهران نه تنها یک محل تفریحی بلکه نمادی از شکوه موسیقی ایران بود. احمد مسعود آن را در سال ۱۳۵۵ در لس‌آنجلس افتتاح کرد تا فرهنگ و هنر ایرانی را به آمریکایی‌ها معرفی کند. اما خیلی زود، این مکان تبدیل به پناهگاهی برای ایرانیان مهاجر شد؛ جایی که صدای هایده، مهستی و بعدها بانو حمیرا، خاطرات وطن را زنده نگه داشتند.
بانو حمیرا و اشک شوق بازگشت به وطن
در مراسم پنجاهمین سال کاباره تهران، بانو حمیرا با سخنانی احساسی از آرزویش برای بازگشت به ایران سخن گفت. او گفت می‌خواهد دوباره خاک وطن را ببوسد و هموطنانش را در آغوش گیرد. لحظه‌ای که سالن را در سکوتی احساسی فرو برد و یاد غربت را در دل حاضران زنده کرد.
مطالعه بيشتر : عروسی دختر شمخانی با عکس‌ها… اسرار که رسانه‌ها جرأت نکردند فاش کنند!
راز ماندگاری کاباره تهران در حافظه جمعی ایرانیان مهاجر
پنجاه سال پس از تأسیس، کاباره تهران هنوز برای بسیاری از ایرانیان در لس‌آنجلس، خانه‌ای فرهنگی است. جایی که موسیقی، غذا و زبان فارسی در هم می‌آمیزند تا هویت گمشده را زنده نگه دارند. در غیاب وطن، این مکان تبدیل به خاطره‌ای زنده از ایران پیش از انقلاب شده است.
