ناپدید شدن علی یونسی خشم سازمان‌های حقوق بشری را برانگیخت، آن‌هم در پی گزارش‌های بین‌المللی فزاینده درباره سرنوشت مبهم او و نگرانی گسترده از افزایش نقض حقوق دانشجویان نخبه در ایران.
وخامت وضعیت حقوق بشر و فشار بر نخبگان دانشگاهی
از زمان بازداشت او در آوریل ۲۰۲۰، هنوز سرنوشت دانشجوی نخبه علی یونسی نامشخص باقی مانده است؛ در حالی که مقامات سکوت کرده‌اند و روایت‌های متناقضی ارائه می‌شود. علی یونسی، برنده مدال طلای المپیاد جهانی نجوم، هنگام بازداشت در دانشگاه صنعتی شریف تحصیل می‌کرد و بدون حکم قضایی یا اتهام مشخصی از خانه‌اش بازداشت شد.
گزارش‌های حقوق بشری، از جمله گزارش «دیده‌بان حقوق بشر»، تأیید کرده‌اند که «ناپدید شدن علی یونسی خشم سازمان‌های حقوق بشری را برانگیخت» و توجه جهانی را به وضعیت نگران‌کننده بازداشت او جلب کرده‌اند، به‌ویژه پس از افشای اطلاعاتی درباره شرایط غیرانسانی بازداشت او.
ناپدید شدن علی یونسی خشم سازمان‌های حقوق بشری را دوباره شعله‌ور کرد
در گزارش‌های تازه سازمان‌های حقوق بشری، عبارت «ناپدید شدن علی یونسی خشم سازمان‌های حقوق بشری را برانگیخت» بار دیگر تیتر بحران ادامه‌داری شد که بیش از چهار سال از آغاز آن می‌گذرد. تحلیل‌گران می‌گویند که استفاده ابزاری از سیستم قضایی ایران برای سرکوب سیاسی، اعتماد بین‌المللی به تعهدات تهران در زمینه حقوق بشر را خدشه‌دار کرده است.
سازمان عفو بین‌الملل خواهان تحقیق مستقل بین‌المللی درباره بازداشت او شده و اعلام کرده است که اتهامات واردشده به علی یونسی و امیرحسین مرادی، کاملاً سیاسی است و هدف آن خاموش کردن فعالیت‌های دانشجویی در دانشگاه‌های ایران است.
مطالعه بيشتر : جام باشگاه‌های جهان فیفا: الهلال مقابل فلومیننزه؛ و چلسی برابر پالمیراس در شبی که فوتبال جهان می‌لرزد!
سکوت حکومت، صدای جامعه جهانی
با وجود کارزار گسترده در شبکه‌های اجتماعی، مقامات ایرانی تاکنون هیچ بیانیه رسمی درباره وضعیت سلامت یا شرایط بازداشت او منتشر نکرده‌اند. رسانه‌های اروپایی مانند «اشپیگل» و «لوموند» گزارش دادند که ناپدید شدن علی یونسی خشم سازمان‌های حقوق بشری را برانگیخت و به یکی از گسترده‌ترین موارد اعتراض جهانی در سال‌های اخیر تبدیل شد، به‌ویژه اینکه این پرونده مستقیماً به سرکوب دانشجویان مرتبط است.
تا این لحظه، خواسته‌های سازمان‌های بین‌المللی برای روشن شدن سرنوشت علی یونسی و آزادی فوری او، با بی‌توجهی آشکار مقامات ایران مواجه شده، در حالی که فشارهای بین‌المللی برای اقدام قانونی علیه تهران در نهادهای سازمان ملل در حال افزایش است.
