با وجود تلاش‌های دولت ایران برای کنترل خشم عمومی، موجی از اعتراضات و نافرمانی مدنی نشان می‌دهد که میزان سردرگمی نظام ایران در برابر چالش‌های بی‌سابقه افزایش یافته است.
موج اعتراضات دسامبر – ژانویه
ایران در دسامبر و ژانویه گذشته شاهد موجی از اعتراضات بی‌سابقه بود که از اعتراضات فقرا آغاز شد و به سرعت به شهرهای بزرگ گسترش یافت و شامل گروه‌های مختلفی از دانشجویان، تجار و زنان شد.
با وجود اقدامات شدید امنیتی، دولت نتوانست کنترل کامل خیابان‌ها را در دست گیرد و این رویدادها ضعف نظام در مدیریت خشم عمومی و افزایش سطح تنش میان مردم و حکومت را آشکار کرد.
میزان سردرگمی نظام ایران
میزان سردرگمی نظام ایران از واکنش‌های متناقض مقامات و تلاش برای همزمان مهار و سرکوب اعتراضات آشکار شد.
مظاهرات زنان و مخالفت آنها با پوشیدن اجباری حجاب، و گسترش نافرمانی مدنی به مدارس و مناطق تجاری، شکاف بین سخنان رسمی و سیاست‌های عملی را نمایان کرد و ترس دولت از تبدیل اعتراضات به حرکت گسترده‌تر را نشان داد.
مطالعه بيشتر : نتانیاهو و ترامپ؛ شراکت استراتژیک در برابر چالش‌های منطقه‌ای و پرونده ایران
نافرمانی مدنی و پیامدهای احتمالی
با ادامه نافرمانی مدنی، سوالات مهمی مطرح می‌شود: آیا نظام قادر است کنترل کامل را بازگرداند یا این موج منجر به تغییرات اجتماعی و سیاسی گسترده‌تری خواهد شد؟
شاخص‌ها نشان می‌دهند که مردم ایران آگاهی بیشتری پیدا کرده‌اند و آماده هستند محدودیت‌های سنتی را به چالش بکشند، و مرحله بعدی ممکن است شاهد تشدید اعتراضات یا تغییرات ملموس در سیاست‌های دولت باشد، که آینده سیاسی نظام را در وضعیتی محتاطانه و پرتنش قرار می‌دهد
