در دورانی که رسانه‌های رسمی بیشتر بر بحران‌ها و مشکلات تمرکز دارند، ایرانی‌ها مسیر متفاوتی را برای نشان دادن زندگی روزمره‌شان انتخاب کرده‌اند. تصاویری از کباب، فسنجان یا طلوع خورشید در ماسوله، به بخشی از موجی دیجیتال در قالب هشتگ‌هایی چون #PersianFood و #TravelIran تبدیل شده‌اند. این تصاویر تنها نمایش غذا و طبیعت نیستند، بلکه پاسخی فرهنگی به این پرسش‌اند که چگونه ایرانی‌ها زیبایی کشورشان را در شبکه‌های اجتماعی جشن می‌گیرند؟
آشپزخانه ایرانی روی صفحه نمایش: طعم‌هایی که از هویت می‌گویند
هشتگ #PersianFood حالا به یک پدیده بزرگ تبدیل شده که هزاران عکس و ویدیو از غذاهای معروف ایرانی را دربرمی‌گیرد: از کباب سلطانی و فسنجان تا آش رشته و خورشت قیمه.
حساب‌های شخصی بسیاری به پلتفرم‌هایی برای آموزش آشپزی و معرفی غذاهای ایرانی تبدیل شده‌اند، مانند:
• @ZahraTaste از شیراز
• @ChefHamidIranian از مشهد
این صفحات تنها دستور پخت ارائه نمی‌دهند، بلکه در واقع تلاشی برای حفظ فرهنگ غذایی و انتقال آن به نسل جدید هستند. این تلاش‌ها پاسخی عملی به این پرسش‌اند که چگونه ایرانی‌ها زیبایی کشورشان را در شبکه‌های اجتماعی جشن می‌گیرند؟
عکس‌هایی که کاربران منتشر می‌کنند تنها به غذاهای مجلل محدود نمی‌شود؛ بلکه غذاهای ساده و خانگی مثل دمی‌برنج، عدس‌پلو یا آش دوغ نیز دیده می‌شوند که ارتباطی عاطفی با خانه و گذشته برقرار می‌کنند.
مناظری دل‌انگیز: کوه‌ها، جنگل‌ها و شهرهای تاریخی
در سوی دیگر، هشتگ #TravelIran پنجره‌ای تازه به زیبایی‌های طبیعی و تاریخی ایران گشوده است؛ به دور از فضای پرتنش رسانه‌ای. کاربران ایرانی با دوربین‌های ساده یا موبایل، عکس‌هایی از مکان‌هایی چون:
• تخت جمشید
• ماسوله
• کوه دماوند
• دریاچه ارومیه
را منتشر می‌کنند. بسیاری از این تصاویر از شهرهای کوچک، روستاها و مناطقی هستند که کمتر در تبلیغات رسمی دیده می‌شوند. این حرکت مردمی و خودجوش، پاسخی مستقیم به این است که چگونه ایرانی‌ها زیبایی کشورشان را در شبکه‌های اجتماعی جشن می‌گیرند؟
از دل این هشتگ‌ها، واقعیتی آشکار می‌شود: کاربران ایرانی به‌دنبال مستندسازی زندگی و طبیعت کشورشان هستند، با تمام سادگی و صداقت.
چگونه ایرانی‌ها زیبایی کشورشان را در شبکه‌های اجتماعی جشن می‌گیرند؟
این پرسشی است که پاسخ آن نه فقط در تعداد پست‌ها، بلکه در انگیزه‌های عاطفی و فرهنگی نهفته است.
وقتی یک جوان ایرانی عکس غذایی که مادرش پخته را به اشتراک می‌گذارد، یا دختری تصویری از طبیعت اطراف روستایش منتشر می‌کند، در واقع در حال ثبت خاطره‌ای شخصی اما جمعی است.
این تلاش‌های دیجیتال که از دل جامعه و بدون حمایت نهادهای رسمی شکل گرفته، نشان می‌دهند که چگونه ایرانی‌ها زیبایی کشورشان را در شبکه‌های اجتماعی جشن می‌گیرند؟؛ با صداقت، اشتیاق و عشق به فرهنگ و سرزمین خود.
اثر فرامرزی: از داخل تا دل مهاجرین
این روند تنها به کاربران داخل کشور محدود نمانده. ایرانیان مقیم اروپا، کانادا و آمریکا نیز فعالانه در این ترند مشارکت دارند. بسیاری از آن‌ها با هشتگ‌های فارسی و انگلیسی، خاطرات و تصاویر سفر به ایران را منتشر می‌کنند.
این تصاویر نه‌تنها برای مهاجرین حس دلتنگی و پیوند دوباره با وطن ایجاد می‌کند، بلکه باعث شده پلتفرم‌های گردشگری نیز از آن‌ها برای جذب گردشگران خارجی استفاده کنند.
مطالعه بيشتر : جام باشگاه‌های جهان فیفا: الهلال مقابل فلومیننزه؛ و چلسی برابر پالمیراس در شبی که فوتبال جهان می‌لرزد!
پایان‌بندی: مستندسازی زیبایی به سبک مردم
ممکن است کسی که تصویری از غذای سنتی یا غروب در کوه‌های گیلان به اشتراک می‌گذارد، هدف خاصی نداشته باشد؛ اما این کار به مرور زمان به یک آرشیو زنده از زیبایی‌ها تبدیل می‌شود.
این همان روایتی است که توسط خود مردم و برای مردم نوشته می‌شود؛ و بی‌اختیار، بار دیگر نشان می‌دهد چگونه ایرانی‌ها زیبایی کشورشان را در شبکه‌های اجتماعی جشن می‌گیرند؟
