شنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۴، تهران – ظهور خامنه‌ای در حسینیه امام خمینی در شب عاشورا، به رویدادی محوری در رسانه‌های عربی تبدیل شد؛ حضوری که پس از غیبت چند هفته‌ای و در پی تهدیدهای امنیتی مطرح شد و در سطح منطقه‌ای به‌عنوان یک پیام سیاسی و معنوی مورد تفسیر قرار گرفت. رسانه‌های عربی با پوشش گسترده و در مواردی با قطع برنامه‌های عادی، این حضور را نشانه‌ای از اقتدار و پاسخ‌گویی رهبر ایران به تهدیدات اخیر دانستند.
پوشش زنده و گسترده برای ظهور خامنه‌ای در حسینیه امام خمینی
تعدادی از شبکه‌های خبری مطرح عربی از جمله الجزیره، المیادین، النجباء و المنار، به پوشش زنده و تفصیلی از ظهور خامنه‌ای در حسینیه امام خمینی پرداختند. شبکه الجزیره این حضور را «غیرمنتظره» توصیف کرد و گزارش داد که این اولین حضور علنی رهبر ایران پس از تنش‌های اخیر با رژیم اسرائیل بود.
هم‌زمان، شبکه روسیه‌الیوم لحظه ورود خامنه‌ای را ثبت و پخش کرد؛ جایی که حضار اعم از مردان، زنان و کودکان با شعارهایی از او استقبال کردند و رهبر ایران نیز پاسخ مثبت به احساسات آن‌ها داد.
شبکه النجباء عراق نیز ضمن پوشش این رویداد، به درخواست آیت‌الله خامنه‌ای از مداح مراسم، محمود کریمی، برای خواندن سرود ملی «ای ایران» اشاره کرد و آن را لحظه‌ای نمادین در هم‌آمیزی دین و وطن دانست.
پیامدهای سیاسی ظهور خامنه‌ای در شرایط حساس منطقه‌ای
ظهور خامنه‌ای در حسینیه امام خمینی را نمی‌توان جدا از زمینه سیاسی و امنیتی اخیر تحلیل کرد. بنابر گزارش‌هایی از المیادین، کردستان ۲۴ و عرب نیوز، این نخستین حضور علنی رهبر ایران پس از پایان جنگ ۱۲ روزه با اسرائیل است.
شبکه المیادین این حضور را «چالشی آشکار» در برابر تهدیدات ترور توصیف کرد و یادآور شد که برخی مقامات اسرائیلی از جمله یوآف گالانت و کاتز پس از پایان جنگ، اذعان داشتند که یکی از اهداف حمله، ترور رهبر جمهوری اسلامی بود، اما امکان اجرای آن فراهم نشد.
از سوی دیگر، شبکه المنار حضور انبوه مردم در این مراسم را بازتابی از استمرار حمایت مردمی از آیت‌الله خامنه‌ای دانست و تأکید کرد که این رویداد، جایگاه دینی و سیاسی او را مجدداً تثبیت کرد.
مطالعه بيشتر : ایران بدون نظارت هسته‌ای؛ پس از خروج بازرسان آژانس بین‌المللی چه خواهد شد؟
حضوری که معادلات نمادین را در ایران و منطقه بازتنظیم کرد
کارشناسان رسانه‌ای و سیاسی معتقدند که ظهور خامنه‌ای در حسینیه امام خمینی صرفاً یک حضور آیینی در شب عاشورا نبود، بلکه اقدامی حساب‌شده و هدفمند برای ارسال چندین پیام راهبردی بود؛
در سطح داخلی برای تقویت روحیه هواداران نظام، در سطح منطقه‌ای برای تأکید بر پایداری ساختار حاکم، و در سطح بین‌المللی به‌عنوان پاسخی غیرمستقیم به تهدیدهای رژیم اسرائیل و حامیان غربی آن.
