پدیده خشونت علیه زنان یکی از مهم‌ترین مسائل اجتماعی است که زنان در ایران با آن مواجه هستند. این خشونت‌ها شامل خشونت خانگی، آزار جنسی، و اجبار به ازدواج و فرزندآوری می‌شود. در این مقاله به بررسی ابعاد مختلف خشونت علیه زنان در ایران می‌پردازیم و به آمار و داده‌های معتبر استناد می‌کنیم.
خشونت خانگی: واقعیتی نگران‌کننده
آمارهای رسمی در ایران نشان می‌دهد که سالانه بیش از ۷۴ هزار زن برای معاینات پزشکی به دلیل همسرآزاری مراجعه می‌کنند. با این حال، تخمین‌ها نشان می‌دهد که تعداد واقعی موارد خشونت خانگی تقریباً ۱۰۰ برابر این رقم است. داده‌های بانک جهانی حاکی از آن است که نزدیک به یک‌سوم زنان بالای ۱۵ سال در ایران تجربه خشونت از سوی شریک زندگی خود را دارند، که این آمار بعد از افغانستان و ترکیه بالاترین میزان در منطقه است.
تحقیقات نشان می‌دهد که ۵۵ درصد از گذشتن زنان به دست همسر یا شریک زندگی‌شان انجام می‌شود، در حالی که این نسبت برای مردان تنها ۱۲ درصد است. در ایران، به رغم عدم وجود آمار دقیق از سوی نهادهای رسمی، گزارش‌های رسانه‌ای نشان می‌دهد که در دو سال اخیر، حداقل ۱۶۵ مورد زن‌کشی ثبت شده است، که نشان‌دهنده خطر جدی برای زنان است.
آزار جنسی: سکوتی دردناک
بر اساس برآوردهای جهانی، از هر سه زن یک نفر تحت خشونت جنسی قرار می‌گیرد و غالباً این خشونت‌ها از سوی همسران یا شرکای زندگی به وقوع می‌پیوندد. در ایران، با وجود عدم وجود آمار دقیق، مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۸ نشان داد که ۱۸ درصد از زنان ۱۵ تا ۴۹ ساله حداقل یک بار در ۱۲ ماه گذشته خشونت جنسی را تجربه کرده‌اند.
اجبار به ازدواج و فرزندآوری
اجبار به ازدواج و فرزندآوری یکی از بارز خشونت علیه زنان است. آمارها نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر مواردی از تولد کودکانی با مادران زیر ۱۵ سال ثبت شده است، که این امر نقض حقوق اساسی زنان را نشان می‌دهد و قمع آن‌ها را در جامعه تأیید می‌کند. قمع زنان در ایران به اشکال مختلفی از جمله خشونت خانگی، آزارهای جنسی و اجبار به ازدواج جلوه‌گر می‌شود. این مسائل نیازمند توجه جدی از سوی جامعه داخلی و بین‌المللی هستند تا حقوق زنان حفظ و از آن‌ها در برابر تمامی اشکال خشونت و تبعیض حمایت شود.
