وضعیت معیشتی کارگران در جمهوری اسلامی ایران به یکی از موضوعات حیاتی تبدیل شده است. شورای عالی کار اخیراً رقم حقوق پایه را ۱۰ میلیون و ۳۹۹ هزار تومان تعیین کرده است که به هیچ عنوان با هزینه‌های واقعی زندگی تناسب ندارد. کارگران با دو فرزند، اگر همه مزایای شغلی را دریافت کنند، تنها حدود ۱۶ میلیون تومان درآمد خواهند داشت. این رقم به وضوح نشان‌دهنده ناتوانی در تأمین نیازهای اساسی خانوارهاست و کارگران را به زیر خط فقر می‌برد.
فاصله عمیق میان دستمزد و هزینه زندگی
دولت و حامیانش با اعلام افزایش ۴۵ درصدی حقوق، در تلاشند تا این افزایش را به عنوان یک موفقیت بزرگ جلوه دهند. اما واقعیت این است که این رقم هنوز هم به خواسته‌های کارگران نزدیک نیست. خواسته اصلی کارگران افزایش ۲۰۰ درصدی است که بتواند عقب‌ماندگی‌های سال‌های گذشته را جبران کند. به گفته حسینعلی حاجی دلیگانی، “افزایش ۴۵ درصدی حقوق کارگران در جمهوری اسلامی دهان‌پرکن است؛ اما با وضعیت تورم قابل قبول نیست.”
وضعیت معیشتی کارگران در جمهوری اسلامی ایران
با توجه به اینکه رقم سبد معیشت برای یک خانوار با یک یا دو فرزند حدود ۲۵ میلیون تومان تعیین شده، این فاصله میان دستمزد و هزینه زندگی به وضوح نشان‌دهنده بی‌توجهی به نیازهای واقعی کارگران است. حتی با فرض اینکه کارگران تمامی مزایای شغلی را دریافت کنند، درآمد ۱۶ میلیون تومانی نمی‌تواند هزینه‌های اولیه یک خانوار را پوشش دهد. کارشناسان اقتصادی بر این باورند که رقم واقعی سبد معیشت برای یک خانوار سه تا چهار نفره بیش از ۴۰ میلیون تومان است.
اعتراضات و چالش‌های پیش‌رو
با این اوصاف، سال آینده به احتمال زیاد سالی دشوار برای خانوارهای کارگری خواهد بود و پیش‌بینی می‌شود که اعتراضات و اعتصابات کارگری افزایش یابد. اتحادیه آزاد کارگران جمهوری اسلامی ایران اعلام کرده است که “تغییر این وضعیت ضد انسانی و وارونه، جز به دستان ما کارگران و قدرت اعتراضات میلیونی و متحد ما مقدور و ممکن نیست.” این بیانیه به وضوح نشان‌دهنده نیاز به تغییرات اساسی در سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی است.
وضعیت معیشتی کارگران در جمهوری اسلامی ایران نیازمند توجه فوری و جدی است. عدم تطابق میان دستمزد و هزینه‌های زندگی نه تنها به فقر گسترده دامن می‌زند، بلکه می‌تواند به نارضایتی‌های اجتماعی و اقتصادی منجر شود. لذا، لازم است که دولت و نهادهای مربوطه به این چالش مهم توجه بیشتری داشته باشند.
